Kara Jana, la temo, kiun vi traktas, estas ekskluzive grava. Vi pravegas, ke la mediprotekta problemaro urĝas la homaron agi favore al la ĉirkaŭa naturo.

Mi ĉiam konsideris min homo ekologie edukita kaj kredeble mi estas tia t.e.  mi ĉiam plurfoje uzas plastajn saketojn, laŭpove ŝparas elektron kaj akvon, ne forĵetas en rubuojn paperojn kaj manĝaĵrestaĵojn sed uzas ilin por kompoŝtado en la legomĝardeno, mi preferas kurtdistance paŝi sed ne mendi taksion.  Mi neniam lasas rubaĵojn en arbaro kaj mi ne ĵetas paperpecojn sur trotuaron nek kraĉas sub piedojn de preterpasantoj.  Jes, mi komprenas, ke tre multaj homoj en Rusio agas malsimile kaj barbare rilatas al la ĉirkaŭa medio kaj en la sfero familia kaj sur kampo industria.  Tamen mi  kredas, ke miaj samlandanoj iom post iom iĝas pli konsciaj pri la ekologiaj problemoj, kaj ĉiu tiun pozitivan tendencon ni devas ĉiuj kaj ĉiurimede evoluigi.

Mi ne ĉiam aprobas metodojn de tiel nomataj “ekologiaj aktivuloj”. Jen antaŭ du tagoj mi spektis televidan raportaĵon el Germanio pri rubujĉasantoj, en kiu afabla junulino rampas en grandan stratrubujon apud panbakejo, selektas tie ion manĝeblan inter forĵetitaj bulkoj kaj bakaĵoj, asertante, ke la kolektita pano en la rubujo taŭgas por la manĝado. Mi kredas, ke la problemo devas havi alian solvon...

Vladimir Opletajev